Η μοδίστρα που έραψε αφιλοκερδώς 600 μάσκες για γιατρούς- Συγχαρητήρια από Πρόεδρο Δημοκρατίας και πρωθυπουργό- Κεντρικό δελτίο του ΟPΕΝ TV
Η μοδίστρα Ελόνα Αγκόλι που ράβει 600 μάσκες αφιλοκερδώς για τους γιατρούς του τοπικού νοσοκομείου μιλάει για τη δράση της sto ΟPEN
H ενέργειά της αυτή είχε τέτοιο αντίκτυπο που τόσο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός να την συγχαρούν και να την ευχαριστήσουν δημόσια.
Η Ελόνα Αγκόλι είναι από την Κορυτσά της Αλβανίας, μητέρα δύο παιδιών, μιας 18χρονης και ενός 9 χρόνου αγοριού. Ήρθε με το σύζυγο της από την Αλβανία και τα τελευταία 21 χρόνια ζουν και εργάζονται στα Γρεβενά έχει ένα κατάστημα ρούχων στην πόλη κι ένα μικρό εργαστήριο όπου ράβει και κάνει διορθώσεις.
Η ανάρτηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο FB και τα συγχαρητήρια του Πρωθυπουργού
Ζούμε μια πρωτόγνωρη συνθήκη. Η πανδημία του κορωνοϊού ερημώνει τον δημόσιο χώρο και αφυδατώνει τον δημόσιο βίο. Η απομόνωση αυτή είναι αναγκαία, δεν είναι όμως εύκολη. Προκαλεί μια ρήξη με τον κοινωνικό δεσμό και ατομική αναδίπλωση. Μας κλείνει μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας, μακριά από αγαπημένα πρόσωπα, φίλους, κοινωνικές συναναστροφές, και μας φέρνει αντιμέτωπους με την μοναξιά, την συναισθηματική ένταση, ακόμη και την βία. Άνθρωποι χωρίς οικογένεια, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, οικονομικά αδύναμοι, μητέρες – ή και πατέρες – που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους, εργαζόμενοι που χάνουν ξαφνικά τη δουλειά τους, νιώθουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Παράλληλα, η σκόπιμη παραπληροφόρηση των fake news υποσκάπτει την εμπιστοσύνη μας στην επιστημονική γνώση, επιτείνοντας ακόμα περισσότερο την αγωνία με την οποία βιώνουμε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα.Μέσα, όμως, από την πρωτοφανή αυτή περιπέτεια που ζει ταυτόχρονα όλος ο κόσμος, αναδύεται ο ανθρωπισμός της αλληλεγγύης και της ευθύνης. Η σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία του δίνει μια νέα υπόσταση: διασυνδεδεμένοι με όλο τον κόσμο νιώθουμε ακόμη πιο βαθιά πως μετέχουμε στο πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μια άλλη του μορφή συναντάμε στην καθημερινή εθελοντική προσφορά: μοδίστρες φτιάχνουν μάσκες, δάσκαλοι συνεχίζουν τις παραδόσεις μαθημάτων διαδικτυακά, επιχειρήσεις παρέχουν οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη. Τέτοιες πράξεις μας δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις ανθρώπινες αξίες και τον τρόπο που οργανώνουμε τις προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές μας σχέσεις. Μας υπενθυμίζουν επίσης ότι, πάνω από όλα, μας δένει μια κοινή μοίρα που δεν είναι άλλη από την πανανθρώπινη υποχρέωση απέναντι στον Άλλον. Σκεφτόμενη αυτό, μου έρχεται στο νου μια φράση του Michel de Montaigne, ενός από τους πιο σημαντικούς ουμανιστές του 16ου αιώνα: «Σε κάθε άνθρωπο αναγνωρίζω τον συμπατριώτη μου».
Είναι απόλυτη ανάγκη τώρα, μέσα στον ζόφο της πανδημίας, η Πολιτεία και όλοι μας να περιβάλουμε με φροντίδα τους πιο αδύναμους, να ακούσουμε εκείνους που μας ζητούν βοήθεια, να μην αδιαφορήσουμε για τον πόνο τους. Σε λίγο καιρό, όταν πια θα έχουμε αφήσει πίσω μας αυτή τη δύσκολη εμπειρία, θα έχουμε ξαναχτίσει την κοινωνία στη βάση της ενσυναίσθησης, της φιλαλληλίας και της συνευθύνης.
