Σοκαρισμένο είναι το πανελλήνιο από τον άδικο χαμό του Θεόδωρου Νιτσιάκου

Στα μονοπάτια που περπατούσε από μικρός ο θάνατος του είχε στήσει καρτέρι και μία δύσκολη στιγμή στον επαρχιακό δρόμο μεταξύ της Αετομηλίτσας και της Πληκάτης στάθηκε μοιραία για τη ζωή του. Το ethnos.gr συνέλεξε πληροφορίες σχετικά με τις μοιραίες στιγμές που τον οδήγησαν τόσο άδικα στον θάνατο βυθίζοντας στο πένθος όχι μόνο την Ηπειρο αλλά και όλο το πανελλήνιο.

Κάθε Παρασκευή ο Θεόδωρος Νιτσιάκος συνήθιζε να αφήνει τα Γιάννενα και να ανεβαίνει στην Αετομηλίτσα. «Το χωριό φάντασμα» είναι η Αετομηλίτσα, όπως έχει χαρακτηριστεί επειδή κατά το πρόσφατο παρελθόν οι κάτοικοι του, ως επί το πλείστον Βλάχοι, το εγκατέλειπαν τον χειμώνα καθώς βρίσκεται σε υψόμετρο 1.532 μέτρα.

Τα αντάμωμα στο καταφύγιο

Τα τελευταία χρόνια όμως με την ευκαιρία και της λειτουργίας του καταφυγίου, της δραστηριότητας του τοπικού συλλόγου, αλλά και ορισμένων μελών του συλλόγου όπως ο Νιτσιάκος το χωριό απέκτησε ζωή και το χειμώνα κυρίως τα σαββατοκύριακα.

Ο Νιτσιάκος κάθε Παρασκευή έδινε ραντεβού με τους φίλους και συντοπίτες του στον Ξενώνα – Καταφύγιο. Εκεί αντάμωναν, θυμόντουσαν τα παλιά, έκαναν τα σχέδια τους για την αναβάθμιση του χωριού τους, για τα ανταμώματα των Βλάχων το καλοκαιρί και όταν ο καιρός το επέτρεπε πήγαιναν για κυνήγι αγριογούρουνων.

Από το γλέντι στο στερνό αντίο

Λίγο μετά τις 8 το βράδυ της Παρασκευής  ο Θεόδωρος Νιτσιάκος αποφάσισε μαζί με έναν φίλο του να πάρουν τον ορεινό και επαρχιακό δρόμο από την Αετομιλίτσα για την Πλικάτη προκειμένου να βρουν τα περάσματα αγριογούρουνων ώστε τα ξημερώματα να δοκιμάσουν την τύχη τους στο κυνήγι προ τέρψιν της παρέας και των καλεσμένων που σήμερα 11/1 είχαν προγραμματίσει αντάμωμα με την ευκαιρία της κοπής της πίτας του συλλόγου. Αντί για γλέντι όμως όλοι έβαλαν μαύρα και βυθίστηκαν στο πένθος. Ο πόνος είναι βουβός και ένα μεγάλο «γιατί» βασανίζει φίλους και συγγενείς που την Κυριακή 12/1 στις 13.00 θα του πουν το στερνό αντίο στο Περίβλεπτο Ιωαννίνων.

-10 βαθμοί στον Γράμμο

Ο δρόμος από την Αετομηλίτσα στην Πλικάτη στο περνάει το ιστορικό γιοφύρι παραποτάμου του Αωού και ανεβαίνει σαν φίδι στην πλάτη του ιστορικού Γράμμου. Μακριά από τον πολιτισμό, το θερμόμετρο να δείχνει -10 βαθμούς Κελσίου και το φεγγάρι φωτίζει τις οξιές και τα έλατα.

Οι στροφές είναι μικρές και κλειστές στον δύσκολο δασικό δρόμο και στα επικίνδυνα σημεία πάνω από τους γκρεμούς δεν υπάρχουν προστατευτικές μπάρες.

Η «παγωμένη φουρκέτα»

Ο επιχειρηματίας είχε κάνει εκατοντάδες φορές τη διαδρομή. Ξέρει τα περάσματα και είναι πολύ προσεκτικός. Κινείται με μικρή ταχύτητα καθώς γνωρίζει τους κινδύνους. Μετά από μία στροφή «φουρκέτα» η πρόσφυση είναι μηδενική, οι ρόδες γυρίζουν χωρίς να παράγουν κίνηση και το αυτοκίνητο ακινητοποιείται.

Ο φίλος και συνοδηγός κατεβαίνει από το αυτοκίνητο για να πάει πεζός στο τέλος της ανηφόρας και να διαπιστώσει εάν ο πάγος συνεχίζεται ώστε να βρουν κάποιο σημείο να γυρίσουν…

Η τελευταία μανούβρα…

Στο μεταξύ ο Θεόδωρος Νιτσιάκος κάνει μία τελευταία προσπάθεια για να ξεκινήσει. Kάνει μία τελευταία μανούβρα.

Το αυτοκίνητο από το βάρος του δεν κρατιέται πάνω στον πάγο… Αργά, αργά γλιστράει… Δεν υπάρχουν προστατευτικές μπάρες… Μετά από από 3-4 μέτρα είναι το τέλος της ασφάλτου…. Το αυτοκίνητο αργά και βασανιστικά γλιστράει. Δεν υπακούει στους χειρισμούς του οδηγού και πέφτει σε φαράγγι 25 μέτρων.

Πάγωσε ο φίλος του

Ο συνοδός και φίλος του Νιτσιάκου βλέπει το αυτοκίνητο να χάνεται. Μπροστά στα μάτια του να εξελίσσεται ένα δράμα. Για δευτερόλεπτα «παγώνει». Προσπαθεί να συνειδητοποιήσει εάν είναι «ξύπνιος» ή εάν βλέπει εφιάλτη. Φωνάζει με όλη του τη δύναμη τον επιχειρηματία στο βάθος του φαραγγιού. Τα φώτα του αυτοκινήτου είναι ανοικτά αλλά δεν λαμβάνει απάντηση. Καλεί αμέσως στο τηλέφωνο τους φίλους στην Αετομηλίτσα και αυτοί με τη σειρά τους ειδοποιούν την αστυνομία και δυνάμεις της ΕΜΑΚ. Σε όλη την περιοχή χτυπάει συναγερμός!

«Ακαριαίος ο θάνατος»

Μέσα σε χρόνο ρεκόρ η ΕΜΑΚ και φίλοι του Νιτσιάκου που λίγο νωρίτερα κάθονταν στο ίδιο τραπέζι φτάνουν στο σημείο. Επιχειρούν άμεσα οι διασώστες και σοκαρισμένοι βλέπουν τη σορό του επιχειρηματία έξω από το αυτοκίνητο. «Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος πιθανότατα από χτύπημα στο κεφάλι», είπε ο διασώστης στην πρώτη του εκτίμηση αφήνοντας εμβρόντητους συγγενείς και φίλους που είχαν σπεύσει στο σημείο.

«Ημασταν μαζί πριν 20 λεπτά»

Ο χρόνος σταμάτησε. Ένας ατελείωτος θρήνος για τον φίλο, πατέρα και πατριώτη εξαπλώθηκε σε όλη την Ηπειρο. «Ακόμα και όταν ειδοποιηθήκαμε να πάμε στο σημείο του δυστυχήματος πιστεύαμε πως θα είναι εγκλωβισμένος στο αμάξι. Ακόμα δεν το έχουμε πιστέψει πως “έφυγε”. Ο Θόδωρας ήταν αδελφός μας. Οτι και να πούμε είναι λίγο», λέει στο ethnos.gr και με μεγάλη δυσκολία ένας από τους επιστήθιους φίλους του που μέχρι πριν 20 λεπτά ήταν μαζί στον Ξενώνα Καταφύγιο και συμπλήρωσε: «Ημασταν μαζί πριν 20 λεπτά. Δεν ανησυχήσαμε γιατί γνώριζε καλά όλα τα μονοπάτια. Ποτέ δεν ρίσκαρε, ποτέ δεν έκανε τρέλες, ούτε έπινε. Πάντα μας συμβούλευε, πάντα μας βοήθαγε. Δεν έχουμε κοιμηθεί και δεν θα το ξεπεράσουμε τον χαμό του».

Ο πνιγμός του αδελφού του με αυτοκίνητο

Σύμφωνα επίσης με άλλες πληροφορίες, η μοίρα έχει παίξει το δικό της παιχνίδι στην οικογένεια Νιτσιάκου καθώς και ο μικρός αδελφός του Θόδωρου έχασε τη ζωή του νεότατος όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε και ήταν ένας «σκαραβαίος» Βολκσβάγκεν έπεσε στα νερά της λίμνης των Ιωαννίνων και πνίγηκε. Ο Θεόδωρος Νιτσιάκος ήταν ο τελευταίος εν ζωή από τους τέσσερις γιους της οικογένειας η οποία το 1975 είχε συγκλονιστεί από τον χαμό του μικρού αδελφού Κώστα στη λίμνη των Ιωαννίνων. Ο Αποστόλης «έφυγε» από τη ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο και ο Αρσένης προδομένος από την καρδιά του.

Η αγαπητή οικογένεια και τα τέσσερα εγγόνια

Σύντροφος του Θεόδωρου Νιτσιάκου είναι η κυρία Μαρία που πενθεί τον χαμό του συντρόφου της. Μαζί πέρασαν δύσκολα χρόνια αλλά είδαν τους κόπους τους να δικαιώνονται. Πάνω και από τις επιχειρήσεις η μεγαλύτερη επιτυχία για τον Θόδωρο και τη Μαρία Νιτσιάκου ήταν η δημιουργία μιας ζεστής και αγαπημένης οικογένειας. Απέκτησαν την Μαριλλένα η οποία μάλιστα είναι η υπεύθυνη μάρκετινγκ στην επιχείρηση του μπαμπά και η βασική υποψήφια για να τον διαδεχτεί, ο Κώστας που επίσης εργάζεται στην επιχείριση και η Αγγελική που είναι η μικρότερη και διευθύνει το πεντάστερο ξενοδοχείο Du Lac που είναι στολίδι για τα Γιάννενα και ιδιοκτησία της οικογένειας. Ο Θεόδωρος Νιτσιάκος πρόλαβε να δει τέσσερα εγγόνια, τις δύο κόρες της Μαριλένας και τα δύο παιδιά του Κώστα και μάλιστα ο μεγάλος γιος πήρε και το όνομα του παππού του.

Ο Γεωπόνος που κατέκτησε την αγορά

Ο Θεόδωρος Νιτσιάκος γεννήθηκε το 1944 στο βλαχοχώρι Αετομηλίτσα σε υψόμετρο 1.532 μέτρων στις πλαγιές του Γράμμου. Σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακό στην Ολλανδία με ειδίκευση πτηνολογία, ορνθιθολογία. Το 1972 έκανε στα Γιάννενα την πρώτη του επιχείριση, μία μικρή μονάδα αναπαραγωγής πατρογονικών ορνίθων και αμέσως προχώρησε στην επένδυση παραγωγής προϊόντων κοτόπουλου από την αναπαραγωγή, την εκκόλαψη, την πάχυνση, την παρασκευή πτηνοτροφών, τη σφαγή και τη μεταποίηση. Αρχικά απευθύνθηκε στην αγορά των Ιωαννίνων  αλλά χρόνο με το χρόνο το δίκτυο διανομής μεγάλωνε.

Στο top-20 με τους 750 εργαζομένους

Δραστηριοποιήθηκε στην αγορά των αυγών εκκολάψεως και νεοσσών, στην εμπορία πρώτων υλών ζωοτροφών και την παραγωγή ζωοτροφών και άρχισε να κερδίζει μία σημαντική θέση στην πανελλήνια αγορά. Περίπου 50 χρόνια μετά η επιχείρηση Νιτσιάκου θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στην ελληνική αγορά και με εξαγωγές σε γειτονικές χώρες.

Η επιχείρηση Νιτσιάκος συγκαταλέγεται πλέον ανάµεσα στις 20 ισχυρότερες βιοµηχανίες της χώρας βάσει επενδύσεων με ύκλο εργασιών πάνω από 250εκ. Ευρώ ενώ απασχολεί πανελλαδικά περισσότερα από 750 εργαζομένους.

Πηγή